noon at ngayon..

nakikinig kay: GLOC 9! hehe...

NOON: mga ilang taon lang ang nakakalipas... sooooooooobrang gusto ko ang iskul! Kahita mahirap gumising ng maaga, parang sulit ang WHOLE DAY na tinatagal ko sa iskul. Kahit 9 subjects ang meron ako, okay lang. Walang reklamo, kahit mahirap. Ang toto nga niyan eh, masaya pa ko noon eh. NAG-EENJOY!!

6:00 am to 4:00 pm, antagal. sobra.Pero ang hindi ko maintindihan, pagkauwi kos a bahay ng mga 5:00 pm, may lakas pa ko para makipagtelebabad, lumabas ng bahay at maggala at sa gabi, gumawa ng homeworks. May lakas pa akong tumambay kasama ng mga klasmates ko...

NGAYON: 7:00 am to 12:00 nn lang ang pasok ko madalas. Kung minsan 8:00-3:00 (Ngayon lang yan, di pa kasi nagsisimula ung ibang classes ko na pamatay...) Pero sa tuwing uuwi ako sa hapon, parang yung utak ko, katawan ko at ang lahat sa akin, untiunting nagcocollapse. Bumibigay. At ang tanging nagpapasya sa araw ko...

yung makita yung mga ngiti niya sa wallpaper ng PC ko, pati na rin yun mga titig niya na nasa mga picture frames sa kwarto ko. Yun, yun lang ang nagpapasayang muli sa akin. Nagbibigay lakas sa mga araw na gusto ko nang sumuko at takasan lahat ng bagay na dapat kong ginagawa.

NOON: masayahin ako, makulit (kaya nga kuletz ang tawag niya sa kin eh), gagong mabait ako, palatawa, walang ginawa kundi mangulit at manginis, makipagkwentuhan, makipagkilitian at makipagtawanan.
Natatandaan ko pa nga nung hayskul ako, sabi ng typing teacher namin: "Kung sinong makakapagpaiyak kay Lea, bibigyan ko ng bonus points..." Nagtawanan lang kami, dahil alam namin WALANG magpapaiyak sakin. Masayahin ako eh, lahat ng problema ikukunot lang ng noo ko pero mamaya tatawanan ko na lang. Ganun ako eh, may problema pero nakatago, di apektado kung sino ako, masaya.. yung mga problema lumilipas. Hindi nagtatagal.

NGAYON: Prang nagbaliktad na ang mundo. Kung may magpapatahan sakin tuwing gabi, kung may sasalo ng mga luha mula sa aking mga mata... ako na mismo ang magbibigay ng bonus points. Masakit sa ulo, pahirap sa dibdib. Nakakatuyo ng utak ang pag-iyak.

BAKIT kaya nawawala ang sense of humor ko? bakit nawawala na yung dating saya at ngiti na meron ako? BAkit sa tuwing umaga na gigising ako at haharap sa salamin, ibang mukha---ibang tao ang nakikita ko... Hindi ako ito eh... di ako ganito... BUT WHAT THE HECK?!? tumatanda na ako... nagmamature sabi nila... parte lang to ng pagtanda... parte lang ng pagbabago sa buhay ng isang tao...

Kung lahat ng KALUNGKUTANG ito ay parte ng aking PAGTANDA...

PANALANGIN KO SANA'Y MANATILI AKONG BATA...